A constante perda de poboación activa ameaza o mercado laboral galego: 16.300 persoas menos no último trimestre de 2017
A perda de poboación activa segue a ameazar o mercado laboral galega, até o punto de terse convertido nos últimos anos nun dos seus principais problemas. Os datos da EPA publicados hoxe polo Instituto Nacional de Estatística amosan que esta tendencia non fixo máis que aumentar no último trimestre de 2017 agravouse este problema: en tan só tres meses reduciuse a poboación activa en 16.300 persoas, o que supón unha baixada do 1,3%. Ao mesmo tempo produciuse un importante descenso do número de ocupados/as, que atinxiu a 16.700 persoas neste período.
Principais variables básicas. Datos en miles.
|
|
Total |
Variación trimestral |
Variación anual |
||
|
|
2016/IV |
2017/III |
2017/IV |
|
|
|
Total |
2.349,30 |
2.339,90 |
2.336,30 |
-3,60 |
-13,00 |
|
Activos |
1.253,80 |
1.254,20 |
1.237,90 |
-16,30 |
-15,90 |
|
Poboación ocupada |
1.049,60 |
1.072,50 |
1.055,80 |
-16,70 |
6,20 |
|
Poboación parada |
204,2 |
181,7 |
182,1 |
0,40 |
-22,10 |
|
Inactivos |
1.095,50 |
1.085,60 |
1.098,40 |
12,80 |
2,90 |
Fonte:EPA. INE.
Segundo a EPA, o descenso da poboación activa con respecto ao mesmo trimestre do ano anterior foi de 15.900 persoas. Unha parte importante dos activos/as pasaron á poboación inactiva (o 78%), mentres que o resto desaparece do mercado de traballo (3600 persoas).
A perda de activos/as prodúcese exclusivamente entre a poboación ocupada, xa que esta descendeu en 16.700 persoas no último trimestre (o número de parados/as medrou en tan só 400). Con respecto a hai un ano, a poboación ocupada incrementouse en 6200 persoas.
No último trimestre a caída do emprego afectou a todos os sectores produtivos, destacando o sector servizos onde se estiman 8000 ocupados/as menos. A finais de 2017 a poboación ocupada acadou a cifra de 1.055.800 persoas.
Por categorías profesionais, foi maioritariamente entre o poboación asalariada onde máis descendeu a ocupación (9000 persoas ocupadas menos), pero non é nada desprezábel o descenso entre a poboación empresarial, xa que a redución foi de 5500 persoas.
Todos/as os asalariados/as que perderon o emprego neste último trimestre do ano 2017 tiñan un contrato temporal e estaban contratados/as a xornada completa.
Como o descenso da ocupación veu acompañado dun descenso da poboación activa -é dicir, a xente saíu do mercado de traballo-, apenas afectou á poboación parada, de feito tan só se incrementou en 400 persoas, situando o número total de parados/as en 182.100 e a taxa de paro no 14,7% da poboación activa.
No que ten que ver coa situación económica dos fogares, foron 66.100 nos que habendo polo menos unha persoa activa todos/as os activos/as estaban parados/as, 4400 máis que no trimestre anterior.
Exclusión social
Máis alá dos datos conxunturais, que amosan unha tendencia moi preocupante, dende a secretaría confederal de Emprego e Industria da CIG inciden en que as verdadeiras eivas do mercado laboral galego teñen que ver co modelo implantado polos sucesivos Gobernos centrais de PP e PSOE nos que a precariedade, temporalidade e rotación do emprego vai camiño de converterse en estrutural.
Segundo denuncia o seu responsábel, Fran Cartelle, este situación está a provocar a consolidación da figura do traballador/a pobre, “até o punto de que na actualidade dispoñer dun emprego non supón necesariamente esquivar a exclusión social”. A isto hai que engadir unha cada vez menor taxa de cobertura, que xa se atopa por debaixo do 50%. Ademais, as persoas que ingresan a prestación contributiva representan unicamente un 42,34% do total.
Un panorama que para o secretario confederal de Emprego e Industria da CIG “non vai mudar mentres sigamos instalados na temporalidade e na precariedade que provocan as distintas reformas laborais do PP, nun modelo que pretende competir pola vía de baixar os custos de produción, reducir salarios e empeorar as condicións da clase traballadora”.
Na súa opinión, o único xeito de reverter esta situación e mediante un fondo cambio político que permita unha transformación das políticas económicas e sociais, “e isto só pode vir da man dun goberno que defenda os intereses da maioría social”.
