![Confederación Intersinidical Galega](/assets/cig/2022/logos/cig.png)
O persoal da UCI-A do Hospital Clínico denuncia que a Xerencia rompeulles o corazón “co seu maltrato”
![](assets/images/0/2021-02-08_Concentracion_UCI_A001-140f1a60.jpg)
O persoal da UCI de Adultos do Hospital Clínico de Santiago, en folga desde hai 13 semanas, volveu concentrarse este luns en demanda de melloras estruturais, medidas preventivas e para que non se lles use como recambio para cubrir ausencias noutras unidades. Hoxe escenificaron co ‘corazóns denuncia’ o desamor da Xerencia, que non atendeu a ningunha das súas demandas.
Transcorreron xa noventa e un días desde que o persoal da UCI de Adultos do Clínico iniciou a folga. Noventa e un días de pulso cunha Xerencia ausente nos que mantiveron as mobilizacións a pesar do seu estado de esgotamento físico e mental; de enfrontarse coa vaga da covid que o trastocou todo; de ter que dobrar quendas ou de ter que renunciar á conciliación da súa vida persoal e familiar para atender as necesidades do servizo.
![](imaxes/adaptadas/780/files/novas/2021/02/08/Protesta%20UCI-A%20Clinico%20Compostela/2021-02-08_Concentracion_UCI_A004.jpg)
Noventa e un días demandando medidas preventivas; formación específica para o persoal ou melloras estruturais para non ter que estar 7, 8 ou até 10 horas levando o mesmo EPI posto para non contaxiar, nin contaxiarse e en demanda de cubículos para que as persoas ingresadas na unidade poidan ter cun mínimo de intimidade.
Noventa e un días nos que todo o persoal foi incluído nos servizos mínimos e nos que mesmo foron trasladados a outras unidades para cubrir ausencias de persoal que, por diversas razóns, non podía estar no seu posto de traballo.
![](imaxes/adaptadas/780/files/novas/2021/02/08/Protesta%20UCI-A%20Clinico%20Compostela/2021-02-08_Concentracion_UCI_A011.jpg)
Por iso hoxe cada traballador, cada traballadora portaba un corazón no que lucía unha única palabra que resumía o sentir de cada quen diante da actuación da Xerencia. Palabras que retratan unha relación laboral insostible que debería facer reflexionar ao SERGAS sobre as condicións nas que se atopa o seu persoal: medo, angustia, frustración, aversión, burla, nerviosismo, cansazo, humillacións, intranquilidade, desesperanza, antipatía e moitas máis.
Palabras que deberían provocar unha inmediata reacción e que se obrigara á Xerencia a marcar prazos para atender todas e cada unha das demandas de quen hoxe ten sobre os seus ombros todo o peso da emerxencia sanitaria.