CIG-Saúde demanda medidas urxentes para garantir a seguridade do persoal do Psiquiátrico de Conxo
A CIG-Saúde de Compostela concentrouse esta mañá ás portas do hospital Clínico para exixir á Xerencia que adopte medidas inmediatas para garantir a seguridade e a saúde de persoal e doentes das unidades de psiquiatría. Desde principios de ano, foron notificadas 17 agresións físicas, só no Hospital Psiquiátrico de Conxo, un incremento da agresividade que o secretario nacional de CIG-Saúde, Manuel G. Moreira, atribúe á “situación na que se atopa o propio sistema sanitario”.
Moreira denunciou a inacción da Xerencia da Área Sanitaria de Santiago e Barbanza diante dos problemas de saúde laboral que se veñen agudizando nos últimos tempos, que afectan ao persoal dos distintos chanzos de atención sanitaria, mais que son especialmente graves no hospital de Conxo. Problemas que derivan de infraestruturas inaxeitadas e de cadros de persoal deficientes “para xestionar situacións que se están a dar no propio hospital e sobre as que non se está a actuar”, denunciou.
Explicou que se producen de forma maioritaria nas fins de semana, cando os cadros de persoal están máis diminuídos, e cando as persoas que están ingresadas no hospital teñen menos posibilidades de realizar actividades, porque as salas de ocio e tempo libre están pechadas e teñen que estar en salas masificadas. Unha situación que, dixo, “pode provocar unha crise de axitación dun doente que hai que saber xestionar”, polo que ademais de ser preciso persoal abondo, tamén “é necesario formalo” para poderlle facer fronte.
Xunto a isto denunciou que, no canto de formar aos profesionais, de potenciar unha actuación rehabilitadora e integradora das persoas usuarias, “se está optando por políticas de redución de persoal e de precarización das súas condicións”.
Falta de persoal
Foi Irene Tato, delegada de prevención da CIG, quen explicou que a falta de persoal que xa había viuse agravada tras de se aprobar o acordo de redución de xornada, o ano pasado. “Este ano fíxose unha redución de xornada de 70 horas e a xestión da dirección non garantiu a cobertura necesaria de todas as horas que quedaron sen cubrir. “En diferentes quendas de traballo viuse diminuído o persoal. Hai unidades que están xa moi por riba do número de doentes que debería haber. E isto é o que está a crear esa incomodidade, unha falta de coidados axeitados e iso é o que provoca as descompensacións, non só agresividade senón tamén autolesións ou intentos de suicidio por parte dos doentes”.
Indicou que xa se presentaron denuncias na inspección de traballo e que esta xa dirixiu requirimentos á Xerencia indicando que ten que adoptar medidas médicas e organizativas. Porén, denunciou Tato, “non vemos que se avance nada”.
Plan Galego de Saúde Mental
A delegada de prevención lembrou que o Plan Galego de Saúde Mental remata a súa vixencia este ano, sen que se coñeza informe algún respecto das medidas implementadas. Como tampouco se coñecen datos relativos ao plan polo que se creaba un sistema de control e monitorización das contencións mecánicas que se están a producir nos diferentes hospitais, para camiñar cara a “contención cero” das e dos doentes.
Considerou ademais o “incremento enorme” das listas de agarda en saúde mental outro dos agravantes. “A poboación con quen choca cando chega aos centros de saúde, ben sexa no ámbito hospitalario, ou nas consultas externas, é co persoal das áreas administrativas ou persoal de consultas que sofren este tipo de agresións tanto verbais como físicas e provoca colapso nas áreas de urxencias, o que tamén está afectando gravemente a atención e ás traballadoras”.
Incremento das agresións físicas
Xabier Alvedro, delegado de prevención de riscos de CIG-Saúde denunciou que o aumento de agresións físicas, segundo os últimos datos que lles aportaron, se está a producir en todas as áreas de hospitalización, no ámbito de psiquiatría, pero tamén noutros ámbitos, como poden ser as consultas de atención primaria. No caso concreto do Hospital Psiquiátrico de Conxo indicou que no que vai de ano “xa foron notificadas 17, unha media de 3-4 ao mes, moitas delas na mesma unidade e moitas delas tamén sobre o mesmo persoal”.
Denunciou que hai outra parte que se agocha a través de determinados mecanismos: “mandos intermedios que non as notifican por medo a facer esas comunicacións; do propio persoal, que teme denunciar outra agresión máis, ou porque xa ten as agresións interiorizadas como unha normalidade máis dentro do seu posto de traballo”.
Denunciou tamén que non hai un seguimento dos profesionais que están a sufrir estas agresións e que se está a producir unha infracualificación das mesmas. Como exemplo puxo o caso da notificacións dunha rotura de perna que foi cualificada como “accidente leve”. Por iso demandou “que a administración asuma a súa responsabilidade co que está a ocorrer e se adopten as medidas oportunas e garantistas para a seguridade das traballadoras”.
Oncopediatría
Ademais da problemática do hospital de Conxo salientou a situación que se está a dar no propio Hospital Clínico. Explicou que antes había unha unidade de ingreso de patoloxía infanto-xuvenil que mesmo era ámbito de referencia para todo o país. “Tiña unha capacidade para sete nenos, pero desdobrouse creando unha unidade das mesmas características na área sanitaria de Vigo”.
Subliñou que porén, desde hai dous ou tres anos, “non hai espazo para o ingreso na unidade de psiquiatría infanto-xuvenil” e se están ingresando nenos na unidade contigua, “porta con porta con oncopediatría”. Apuntou que esta unidade está dotada de mobiliario para cubrir as necesidades dun neno que está nun proceso oncolóxico pero que “non está adaptada, nin no mobiliario, nin nas demais características, canto a cámaras de vixilancia ou algo tan básico como pode ser unha porta cun feche de seguridade, para os nenos de psiquiatría infanto-xuvenil”.
Segundo Alvedro, a consecuencia disto, polas notificacións que están recibindo ao respecto, “os nenos de oncopediatría teñen medo de saír ao corredor da unidade polos gritos e polo altercado que se está producindo no cuarto contiguo. Están asustados do que está acontecendo do outro lado da parede”.
Considerou que “non é serio, non é algo improvisado porque teñan que metelos nalgún sitio porque están desbordados. Vimos con estas notificacións desde hai dous anos e non hai una resposta para isto. Non hai alternativa de coidados nin nada, para que non se produzan este tipo de situacións”.
Por iso reclamou da administración que tome cartas no asunto e se garanta a seguridade das traballadoras e dos propios usuarios e se eviten este tipo de situacións.
Xunto a isto, a CIG-Saúde de Compostela denunciou que o abandono é tal que o pasado fin de semana houbo un incendio no hospital psiquiátrico de Conxo e a día de hoxe, case unha semana despois, aínda hai áreas que están sequera sen limpar. “Queimouse unha padiola que estaba nun corredor de acceso a talleres de terapia ocupacional e dunha sala de informática onde están as traballadoras sociais, acceso aos despachos de psicoloxía e de psiquiatría, zonas transitadas polos doentes e o persoal e non están nin limpas esas zonas”.
