Presentan preto de 6.200 escritos individuais na Valedora do Pobo contra a exclusión dixital
O colectivo de xubilados/as e pensionistas da CIG e a CIG-Administración concentráronse esta mañá diante da sede da Valedora do Pobo en Compostela para solicitar o amparo desta institución e que se lle exixa ás distintas administracións públicas e entidades bancarias que garantan atención presencial. A mobilización, inserida na campaña que vén desenvolvendo o colectivo contra a exclusión dixital das e dos maiores, coincidiu coa entrega dun total de 6.142 escritos individuais na Valedora por este motivo.
Os escritos individuais foron recollidos polo colectivo en tan só dous meses, o que confirma a “preocupación pola situación de exclusión que están a vivir pola falla dunha atención presencial axeitada en diversas institucións, servizos e oficinas da administración pública, mais tamén de entidades que, non sendo públicas –como é o caso dos bancos- son de uso obrigado para calquera persoa nesta sociedade”, explicou a secretaria de Organización da CIG, Susana Méndez.
Méndez apuntou as dificultades para facer trámites en distintos servizos, que aínda que afectan a toda a poboación son especialmente graves paraas persoas maiores que “non naceron na era dixital e teñen dificultades enormes para accedera certos servizos onde ademais se exixe facelo practicamente todo electronicamente en moitos casos”.
O colectivo, ademais desta recollida de escritos individuais desenvolveu durante esta campaña outro tipo de accións, como concentracións diante das sedes da Seguridade Social. Unha campaña que seguirá con algunha actividade máis para seguir denunciando esta situación, tras desta entrega de sinaturas.
Amparo para non quedar desamparados
Xepe Torres, en representación do colectivo, pediu á Valedora amparo ante a administración para que sepoña fin a esta situación. Lembrou que “coa pandemia como escusa” o proceso de dixitalización avanzou de tal xeito que, na práctica,“rematou coa atención presencial na administración, deixando no camiño a unha boa parte da sociedade, nomeadamente ás persoas maiores”.
Como xubilado, constatou que “cada vez temos que facer máis trámites de xeito electrónico con todas as administracións, que non nos dan a posibilidade defacelo presencialmente, desde pedir unha cita por teléfono falando cunha máquina, que nin fala a nosa lingua nin nos resolve a cita, até tramitar calquera solicitude empregando un programa informático distinto para cada administración”.
Lembrou que as administracións, o mesmo que os bancos, eliminaron persoal. A modo de exemplo sinalou que no INSS, nos últimos 10 anos, reduciron nun 20% o seu persoal, substituíndo a atención presencial por unha atención dixital a distancia que, denunciou“lles permite aforrar cartos e incrementar beneficios a custo de empeorar a atención á cidadanía”. Afirmou que o colectivo está a favor das novas tecnoloxías, mais que “a atención dixital non pode ser exclusiva nin excluínte, debe complementar a atención presencial”.
Neste sentido apuntou que ateleasistencia na sanidade pode ser “unha mellora na asistencia sanitaria, pero non se pode aproveitar para eliminar as consultas presenciais”. Por iso reclamou que “a atención presencial e con persoas sexa o modelo de atención” e que a atención telemática “sexa un complemento que mellore este servizos”.
Casos reais
Durante a campaña, e para dar conta de cómo existen esas dificultades para acceder a eses servizos, desde o colectivo fixeron chamadas a distintos servizos e gravaron o resultado da conversa cos asistentes de voz. Nesas chamadas (podedes escoitalas aquí) “evidéncianse as dificultades coas que se atopan as persoas maiores á hora de acceder a varios servizos, entre eles nas oficinas do INSS, no SERGAS ou no 060 do Estado”, explicou Méndez, quen indicou aí “confírmase como as persoas maiores, por moi aptas e non dependentes que sexan,teñen grandes dificultades para acceder a eses servizos”.
Pola súa banda Torres considerou que se trata de sistemas que “non son nada intuivos”. Lembrou que hai dous meses intentou pedir unha cita na Seguridade Social, que estivo 15 minutos falando coa máquina “que che pide de todo, unhas veces DNI, outras código postal, outras motivo polo que queres ir a falar con eles e ti non te sabes explicar porque descoñeces que apartado desa administración ten que che atender, se é o empregado da mesa número 1 ou do 2. A máquina líase, porque non fala galego, evidentemente, e 15 minutos máis tarde a máquina dime, estamos saturados, volva a intentalo”.
Por iso acabou por concluír que “é unha perda de tempo cando podías facerlle unha pregunta a unha persoa que che resolve o tema nun par de minutos, mentres estás falando cunha máquina 15 minutos e non che resolve nada”.
