Palestina: o xenocidio democrático
De entre os países que apoian a Israel, catro son o eixo do xenocidio, Israel, os Estados Unidos, Reino Unido e Francia. Un eixo político que dá o seu apoio a unha colonia europea artificialmente imposta no corazón de Oriente Medio. É o xenocidio democrático
Pode ser democrático un país que invade, ocupa e coloniza outro país de maneira ilegal e violenta? Pode un país realmente democrático destruír outro, reducíndoo a cascallos? Pode Israel matar a máis de 42.000 persoas, entre elas máis de 22.000 menores de idade e seguir chamándose democrático? Se a resposta é non por que definir como democrático a Israel? Se a resposta é si, deberiamos levantarnos fronte a un réxime que debe ser expulsado da UE até que dea o limiar aceptábel de intensidade democrática.
Confeso que me resulta imposíbel de aceptar que a celebración de eleccións cada xe anos sexa suficiente para recoñecer o carácter democrático dun país que vive en e para a guerra. Só reducindo a democracia a unha votocracia instrumental se pode entender que sexa só un simple método de elixir autoridades políticas. No fondo de todo este asunto está o feito de que para a dereita a democracia é puramente instrumental, un simple método, un conxunto de regras, sendo a orde e a xerarquía os verdadeiros principios da súa doutrina. En cambio, para a cidadanía progresista, a democracia sostense sobre os alicerces da liberdade e a igualdade.
O estado xudeu, o mesmo que Israel está a bombardear a diario, de forma indiscriminada, clínicas de maternidade, orfanatos, escolas infantís, hospitais, escolas de primaria, refuxios, barrios, e matando xornalistas, médicos e médicas, destruíndo edificios públicos e privados, o mesmo pobo perseguido que no seu momento tivo o apoio da maior parte de occidente, está a levar a cabo crimes de guerra que non poderán ser esquecidos nin perdoados polo menos durante o século XXI. De pobo perseguido a pobo cómplice dunha matanza liderada por un grupo de fanáticos.
A deriva antidemocrática de Israel é extrema. Un país non se defende lexitimamente asediando a outro pobo para o exterminar. Os bombardeos persistentes de Israel non poden ser parte dunha defensa indiscriminada en forma de xenocidio. O que comezou cun xenocidio paulatino seguiu cun xenocidio acelerado. A democracia en Israel está esgotada. Así foron caendo como moscas ducias de traballadores da ONU entre eles ducias da de atención a refuxiados palestinos, por soldados de risa fría. Que a ONU sexa desprezada polo estado xudeu de Israel significa o principio da fin dun estado que perdeu toda lexitimidade. Dígoo cando aínda as lapas do xenocidio están prendidas despois de 75 sanguentos anos de ocupación.
Os testemuños de doutores, enfermeiras e paramédicos recompilados por esta ONG internacional tras ser liberados describen os malos tratos que reciben dos soldados israelís: humillacións, golpes, posicións estresantes, coas mans atadas e cos ollos vendados prolongadamente, sen asistencia médica. Algúns mencionan tamén abusos sexuais, no medio de cánticos exasperados.
Human ONG Rights Watch, moi meticulosa na valoración de danos, publica un informe que revela o inferno israelí, os malos tratos que recibiron centenares de sanitarios palestinos. Israel detivo arbitrariamente o persoal médico palestino que traballa en Gaza desde outubro de 2023, trasladándoos a centros de detención para practicarlles malos tratos posteriormente segundo un informe de Human Rights Watch feito público o pasado 26 de agosto, que conclúe que estas actuacións contra os profesionais sanitarios, sumadas aos repetidos ataques contra os hospitais, “contribuíron á catastrófica degradación do sistema de saúde do territorio asediado”.
Pode un país afirmar ser democrático e actuar dunha maneira salvaxe que degrada á condición humana?
Periodicamente, as diversas ditaduras que hai no mundo pretenden disimular a súa natureza violenta e arbitraria simulando someterse á vontade popular en eleccións amañadas. Israel faino.
De entre os países que apoian a Israel, catro son o eixo do xenocidio, Israel, os Estados Unidos, Reino Unido e Francia. Un eixo político que dá o seu apoio a unha colonia europea artificialmente imposta no corazón de Oriente Medio. É o xenocidio democrático. A matanza suma ducias de miles de vítimas gazatís e palestinos en xeral, ao que a Unión Europea responde con tímidas declaracións. Países occidentais pasaron da adaptación ao xenocidio á complicidade e participación directa nel.
Claro que a ameaza xenocida vén de lonxe, da Nakba 1947-1948, e non cesou desde aquela. Occidente e Europa en particular non souberon ver que o proxecto sionista era unha fórmula destinada ao desastre. Nestes tráxicos anos é difícil ver a través do fume que escurece o camiño a seguir. Pero así como caeu o apartheid en Sudáfrica, caerá en Israel. O xenocidio democrático deixa corpos esnaquizados dos palestinos, deixa o terror nos ollos cheos de medo pola depravación das accións de castigo colectivo que en Israel practica a democracia sionista.
Cunha man Israel vota, coa outra preme o botón vermello dos bombardeos que non se cansan de matar. Amalec é un versículo bíblico que chama a Israel a “destruír completamente toda Palestina, a matar a homes, mulleres, nenos, lactantes, bois e ovellas, camelos e asnos. Arrasar Gaza até os alicerces, a non facer distinción entre civís e combatentes, a enterralos a todos”.
Sinto dicir que a democracia en Occidente é unha comedia. Un ano enteiro de horríbeis asasinatos é o capital político dunha democracia enferma que lle ten medo ao sionismo. A democracia real debe basearse en datos empíricos que veñen reflectidos no funcionamento en concreto dos sistemas políticos democráticos, non en autoafirmacións. Non se trata de clamar pola democracia perfecta -non hai democracia senón democracias ou mellor dito sistemas políticos democráticos-, pero tampouco de aceptar que un país practica a democracia ao mesmo tempo que promete e practica xenocidios.
[Artigo tirado de Rebelión, do 4 de decembro de 2024]