As trampas do TTIP

Na letra pequena do TTIP  aparece a introdución da claúsula ISDS de resolución de conflitos entre Investidor e Estado nos acordos, cláusula que limita seriamente a capacidade dos Estados para loitar contra a crise financeira e económica

 A comezos do 2013 comezou a súa singradura o chamado Tratado Transatlántico de Comercio e Investimento (TTIP polas súas siglas en inglés) co obxectivo de “relanzar o intercambio de bens, servizos e investimentos entre EEUU e a Unión Europea” e que podería chegar a bo porto no 2017 tras culminar recentemente a UE e EE.UU. a últimas rolda de conversas.

 Con todo, aínda que todos os países apoian politicamente unhas negociacións que deberían finalizar para principios do 2017 e que en teoría só implican a eliminación de aranceis, a normativa innecesaria e as barreiras burocráticas, na práctica estarían inzada de escollos, como a normativa alimentaria e fitosanitaria.

 Así, entre os principais escollos para conseguir un acordo satisfactorio para as dúas partes, estaría a normativa da UE que prohibe a utilización de hormonas e limita as autorizacións de organismos xeneticamente modificados (OMG) a máis diso as regras de trazabilidade e etiquetaxe, as tarifas agrícolas e as denominacións de orixe no sector agroalimentario.

 A iso sumaríase o sector financeiro (a FED pediu expresamente que non se inclúa o devandito sector na rolda de negociacións), o gas natural ( a UE quere eliminar todo tipo de restricións á súa libre exportación) e finalmente o escollo do ‘Buy American Act’ , barreira proteccionista imposta en 1933 en EEUU que blinda ‘de facto’ os mercados públicos estadounidenses aos investidores estranxeiros para as contratacións públicas (estímase que os mercados de EE.UU. unicamente están abertos nun 32%, mentres que en Europa o están nun 85%).

A letra pequena do TTIP: o TISA e o ISDS

 Na letra pequena do devandito Tratado aparece a introdución da claúsula ISDS de resolución de conflitos entre Investidor e Estado nos acordos, cláusula que limita seriamente a capacidade dos Estados para loitar contra a crise financeira e económica (as multinacionais estadounidenses poderían utilizar o ISDS para desafiar as regulacións da UE destinadas a protexer o público e o ambiente e demandar os gobernos europeos e así maximizar os seus beneficios) así como do chamado Consello de Cooperación Regulatoria, o que supoñería segundo Sol Sánchez, coordinadora xeral de ATTAC España que “estes tratados estarían para sempre en crecemento e non só se interpoñerían coas leis futuras senón que ademais poderían reformar as xa existentes nos Estados asinantes, en suma, un verdadeiro goberno directo das Corporacións”.

 A Eurocámara non pode negociar nin incorporar emendas ao tratado pero elaboraría a súa propia opinión, reflectida no Informe Lange que sería aprobado por liberais,socialistas e populares tras pactar unha emenda que di que a arbitraxe incluída no TTIP será un sistema “non discriminatorio” coas empresas locais ou estranxeiras do que formen parte “xuíces independentes” e que “non antepoña os intereses privados aos públicos”.

 Así mesmo, introduciría outra resolución para manter os niveis de protección existentes para os traballadores europeos baseada nunha resolución que obriga a Estados Unidos a respectar os estándares laborais da Organización Internacional do Traballo (OIT), resolución que só sería papel mollado pois en breve a Eurocámara podería aprobar o TISA (o chamado TTIP de servizos) que aposta por abrir os mercados nacionais europeos a países como Taiwan, Hong Kong, Corea do Sur e posibelmente China que non subscribiron os oito Convenios fundamentais coa OIT ( entre eles os relativos a liberdade sindical, defensa do traballo digno ou convenios colectivos), o que podería ter como efecto colateral a fin das normas laborais recoñecidas individualmente polos 28 países da UE.

 Francia e Alemaña xa expresaron serias reservas á Comisión ante algúns precedentes nos que as multinacionais impuxeron os seus criterios fronte aos lexisladores grazas a estes sistemas de resolución de conflito investidor-Estado (en inglés, ISDS) e dado que o euro-Parlamento ten potestade para tombar todo o TTIP unha vez conclúan as negociacións, non sería desbotábel en 2017 o rexeitamento da maioría europarlamentaria á aprobación do devandito Tratado debido a unha tardía reafirmación da soberanía europeísta por parte franco-alemá coadxuvada polos efectos colaterais da imposición de sancións a Rusia, debuxándose un escenario a cinco anos no que se pasaría das guerras comerciais ao proteccionismo económico baixo o eufemismo de Fomento do Consumo de Produtos nacionais coa subseguinte contracción do comercio mundial, posterior liquidación da globalización económica e ulterior regreso aos compartimentos estancos na economía mundial.

[Artigo tirado do sitio web ‘Telesur’, do 4 de febreiro de 2016]