A CIG convoca un total de 16 mobilizacións este Primeiro de Maio
A CIG conmemora este ano o Primeiro de Maio, Día Internacional da Clase Traballadora, cun total de 16 manifestacións e concentracións –a central en Vigo-, en todas as cidades e en múltiples vilas da xeografía de galega baixo o lema “Por unha saída galega xusta da crise”. Un lema que, segundo explicou o secretario xeral, Paulo Carril, resume as principais demandas da central sindical para enfrontar a crise económica que viñamos padecendo, agudizada agora pola pandemia.
Nese sentido Carril considerou que é imprescindíbel derrogar as reformas laboral, da negociación colectiva, das pensións, das prestacións por desemprego ou todas aquelas que supuxeron o desmantelamento dos servizos públicos que, “seguen en vigor e están sendo utilizadas para enfrontar a crise neste intre”. Reformas que, denunciou, están tendo “graves consecuencias para a clase traballadora galega”.
Mais tamén advertiu de que se pretenda facer fronte a esta situación acudindo aos fondos europeos “a través dunha nova e dura secuencia de reformas como as que xa se anuncian, cun novo ataque ao sistema público de pensións” ou que a débeda pública xerada “torne en recortes dos servizos públicos, sen ter desmanteladas as políticas que levaron a unha privatización importante dos mesmos”.
Por iso considerou imprescindible levar adiante un auténtico plan de recuperación económica, social e industrial que xere emprego e dignifique as condicións laborais e de vida das galegas e galegos”. Políticas que augurou que terán que ser reclamadas na rúa este Primeiro de Maio e polas que haberá que intensificar a mobilización en diante.
Goberno PSOE Unidas Podemos
O secretario xeral da CIG denunciou ademais que o goberno de coalición do PSOE e Unidas Podemos “siga actuando ao ditado destas políticas neoliberais nacidas da crise de 2008”, mais “disfrazadas cunha enorme propaganda” e presentadas a través da “lacra do diálogo social”. Políticas que están favorecendo a conta de resultados das empresas e as elites económicas que “ven na saída da crise unha avantaxe”, precisamente pola vixencia das reformas.
A este respecto subliñou que neste intre o 1% da poboación mundial concentra o 47% da riqueza mundial. Manifestou o seu rexeitamento a que se aproveite a pandemia para acelerar procesos na economía produtiva, como a descarbonización ou a dixitalización, que “están a ter un grave impacto” e que supoñen “unha ameaza” para o conxunto da clase traballadora.
Procesos que está a acelerar a pandemia para os que denunciou que se están facendo achegas de recursos públicos millonarias. Unha situación que leva a “un incerto e ameazador futuro cun aumento do desemprego, caída dos salarios, precariedade e pobreza laboral e unha realidade cada vez máis negra para a mocidade”.
ERTEs á carta
Respecto do desemprego, Paulo Carril engadiu aos despedimentos acumulados desde o 14 de marzo do ano pasado, ao inicio do confinamento, os novos que se están precipitando facilitados, precisamente, polo mantemento das reformas. Lembrou que a CIG xa advertira das consecuencias dos “ERTEs á carta” e rexeitou o abandono dunha parte da clase traballadora, “precisamente a máis desprotexida”, que tiña contratos temporais.
A isto engadiu que tamén quedaron desprotexidos importantes sectores da poboación, “aparentemente protexidos polos ERTE”, aos que as empresas non lles completaron os salarios. Unha situación que, segundo denunciou, deu nunha caída de rendas enorme e máis sectores empobrecidos da clase traballadora, castigados ademais coa tributación que terán que pagar da declaración da renda, porque “son os que máis van ter que pagar tendo menos”.
Políticas suicidas do goberno Feixó
O secretario xeral da CIG responsabilizou ao goberno de Feixó de “contribuír de forma decidida ao proceso de destrución dos nosos sectores produtivos e dos nosos sectores industriais e empresas estratéxicas”, con comarcas enteiras afectadas, sobre todo no Norte de Galiza, por mor dese proceso de descarbonización e dixitalización.
Acusou ao Presidente da Xunta de aplicar unha “política suicida” utilizando ademais “de forma autoritaria a súa maioría” para aplicala provocando un “agravamento da situación” como consecuencia da súa “submisión e dependencia aos designios de Europa e de Madrid”. E cuestionou non xa os fondos Next Generation pola súa “opacidade” e porque “son un auténtico festín para os fondos de investimento”.
Fondos que tamén denunciou que ven como unha oportunidade o “boom” que se está producindo no sector enerxético que “espolian os nosos recursos” deixando en Galiza, unicamente o dano social porque “para nada crean emprego”.
Un proceso que nos vén que non redundará “nin no emprego, nin na industria, nin nun futuro digno para o conxunto da clase traballadora, nin para os sectores sociais máis afectados, sexan as mulleres, ou sexa a mocidade que, de novo, está sendo vítima dunha emigración interminables”.
As mulleres, as máis castigadas
A este respecto, a secretaria de Organización, Susana Méndez, que compareceu xunto a Carril na rolda de prensa, incidiu na situación das mulleres que “xa partían dunha secular discriminación” que se viu acrecentada este último ano pola situación sanitaria e económica.
Nese sentido denunciou que se está dando “unha feminización da precariedade e da pobreza como nunca antes”, porque “os sectores máis feminizados”, entre os que salientou hostalería e comercio, “son dos máis afectados”, afirmou.
Méndez asegurou que moitas destas traballadoras que están agora no desemprego ou en situación de ERTE, “viñan xa padecendo condicións laborais e salariais precarias, agora agravadas por esta situación de crise”. E a estas engadiu as traballadoras dos sectores relacionados cos coidados, onde se evidencia, “o absolutamente esenciais que son as tarefas que desempeñan e o precarizadas que son as condicións laborais e de salario que teñen estes empregos”.
Por iso, apuntou que a CIG ten en marcha unha campaña de recollida de sinaturas para unha Proposición Non de Lei de Iniciativa Popular por un Sistema Público Galego de Servizos de Atención ás Persoas que supón “a integración nunha única rede pública dos centros ou servizos de coidados” entre os que sinalou residencias, centros de día, centros de atención ás persoas con diversidade ou servizos de axuda no fogar, entre outros.
Novas relacionadas
