A CIG apoia a manifestación convocada pola asociación de familias de menores e mocidade trans da Galiza, ARELAS
A CIG manifesta o seu apoio á manifestación convocada pola Sección Xuvenil de ARELAS (asociación de familias de menores e mocidade trans da Galiza) e outros colectivos para o domingo 30 de marzo ás 12:30, en Compostela, baixo o lema “Sempre estivemos aquí, seguiremos hoxe, mañá e sempre”.
Os sindicatos temos un importante labor de concienciación e defensa dos dereitos das persoas LGBTI+ e de combate contra os discursos de odio. Sexa no ámbito de negociación dos convenios, no marco de negociación de protocolos de acoso ou de medidas igualitarias nas empresas, a nosa representación sindical debe formar parte activa na defensa dunha contorna laboral inclusiva e respectuosa para todo o persoal, garantindo os dereitos das persoas traballadoras LGBTI+, contribuíndo a erradicar situacións de discriminación derivadas da orientación sexual, a identidade sexual, a expresión de xénero, as características sexuais ou a diversidade familiar.
Por este motivo, a CIG defende a negociación dun protocolo de prevención e actuación fronte a todos os tipos de acoso que contemple o acoso laboral, sexual, por razón de sexo, xénero, identidade ou expresión de xénero, no convencemento de dar resposta a todas as violencias exercidas nos lugares de traballo incluíndo as persoas trans, intersex, non binarias, homosexuais, bisexuais, lesbianas e/ou de xénero fluído.
Comprometémonos coa comunicación inclusiva, integradora e libre de discriminacións, que vaia introducindo conceptos que axuden a nomear outras realidades que até hai ben pouco ficaban invisíbeis, mais non por iso deixaba de existir, dando un novo chanzo para a transformación social da que queremos e debemos formar parte.
Así, toda a documentación que se utilice nas empresas, tanto no que se refire á linguaxe empregada nas nóminas, contratos, base de datos, publicacións, estudos, rotulación dos espazos, deben prestar atención e non caer na reprodución de estereotipos tradicionais, intentando visibilizar outro tipo de representacións.
Cómpre evitar as alusións ao binarismo de xénero, tanto na redacción das categorías, como nas alusións ao persoal contempladas nos permisos retribuídos, evitando utilizar termos que identifiquen modelos tradicionais, abrindo o espectro a novas formas de familias, incorporando na política de prevención de riscos a atención á diversidade, tanto no que respecta aos riscos psicosociais, como na protección á saúde das persoas traballadoras. Hai que ter en conta, ademais, que todas as persoas teñen dereito a sentirse seguras e recoñecidas no seu emprego e a poder manifestarse en liberdade sen sentirse coaccionadas ou sentirse sometidas ao desprezo, burlas, acoso ou outras formas de violencia por formar parte do colectivo LGBTI+.
En consonancia co artigo 15.1 da Lei 4/2023 de 28 de febreiro, para a igualdade real e efectiva das persoas trans e para a garantía dos dereitos das persoas LGBTI+, coa intención de levar á práctica as medidas planificadas recollidas no ANEXO I do RD 1026/2024, de 8 de outubro, polo que se desenvolve o conxunto planificado das medidas para a igualdade e non discriminación das persoas LGBTI+ nas empresas, consideramos que estas medidas deben asentarse sobre datos concretos onde se analice a situación do colectivo na empresa e, ao tempo, isto non supoña un atentado contra a intimidade. Para evitar facer preguntas intrusivas sobre a expresión de xénero, a identidade afectiva/sexual das persoas traballadoras, declinamos realizar entrevistas individuais, optando pola realización das enquisas de clima.
Con este fin, a CIG defende a elaboración dunha enquisa de clima laboral, previa á negociación de medidas, ao considerar que é unha ferramenta de avaliación que recolle a opinión das persoas traballadoras sobre o ambiente no que desenvolven as súas tarefas. Deste xeito, podemos contar cun diagnóstico de situación acerca do benestar do persoal no seu lugar de traballo, así como o xeito no que se relacionan e a súa perspectiva sobre a organización.
Mais para que estas medidas poidan ser levadas á práctica cómpre unha actitude militante individual e colectiva diante da transfobia enfrontando todas as discriminacións ás que se enfrontan as persoas trans, así como para darlle visibilidade a súa existencia e a loita das persoas tranxénero ao longo da historia. Con ese fin, facemos un chamamento para demandar tamén nas rúas a igualdade de dereitos e oportunidade para todas as persoas.